Je kent het inmiddels wel. Je drukke baan moeten combineren met je gezinsleven thuis. Schoolgaande kinderen zitten noodgedwongen thuis en van de kinderopvang kun je vrijwel geen gebruik maken. De gehele corona crisis zorgt er zo langzamerhand voor dat de rek er wat uit is. Dit leidt er toe dat we sneller ons geduld verliezen. Je doet je best de ballen hoog te houden maar in deze tijd valt dat niet altijd mee om dan ook voor je kinderen nog ‘engelen’ geduld te moeten opbrengen. Hoe bewaar je je geduld als je midden in een call van je werk zit en je tweejarige peuter op de tafel staat te dansen? Hoe blijf je rustig als je kind eindeloos blijft doorzeuren om de verkeerde kleur beker die hij heeft gekregen. En wat doe je als hier vervolgens een mega driftbui uit voortkomt terwijl jij nog zoveel andere dingen moet doen? Blijf jij rustig in een supermarkt met een kar vol boodschappen en een huilende peuter op de grond die weigert mee te lopen? Voor veel gezinnen met jonge kinderen herkenbare situaties.
Overladen worden met een schuldgevoel
Omgaan met deze emoties van je kind is niet altijd makkelijk. Zeker niet wanneer je hier voor je gevoel zelf weinig tijd en ruimte voor hebt. Je kunt toch niet altijd en overal in de eeuwigheid onderhandelen met je peuter over een goede oplossing? Zeg nou zelf:” vlieg jij dan als ouder wel eens uit de bocht?
Ik hoor de ene ouder zeggen:” ik neem hem gewoon aan zijn arm mee of hij nu wil of niet!” terwijl de andere ouder moeiteloos zijn kind op de grond laat schreeuwen in de supermarkt en rustig doorgaat met het doen van boodschappen onder toeziend oog van heel wat starende gezichten. Zeker wanneer je alles graag goed wilt doen, ben je sneller geneigd om je geduld te verliezen en je meer aan te trekken van wat de omgeving van je vind.
“Omgaan met deze emoties van je kind is niet altijd makkelijk”
De ene ouder schreeuwt naar het kind, de ander verwijderd het kind volledig van de schaamteloze situatie. Het kind negeren en zelfs een tik op de vingers wordt wel eens uitgedeeld. Is het goed? nee! begrijpelijk? ja! Het zijn allemaal situaties waarbij als we de context goed zouden weten het ons allemaal best goed zouden kunnen voorstellen dat we zelf ook zo zouden kunnen reageren in een dergelijke situatie. Helaas wordt deze opvlieging en die ene seconde ontlading van ons als ouder vaak meteen overschaduwd door een enorm schuldgevoel. Door dat korte zwakke moment waarop we toch schreeuwen, duwen, trekken en er geen ruimte is voor onderhandeling laten wij het kind zien hoe wij omgaan in stressvolle situaties.
Je weet het vaak wel, maar het is alweer te laat.
Je weet als ouder vaak wel dat het je uiteindelijk niks gaat opleveren. De sfeer is verziekt, je kind vaak in tranen en jij hebt nu een rotgevoel. Vragen als had ik dit anders kunnen doen, hoe had ik dit kunnen voorkomen, wat zouden anderen hiervan denken en waarom laat ik me zo gaan, spoken nu rond door je hoofd.
Het hoort er allemaal bij.
Om goed antwoord te kunnen geven op de vraag hoe je het wellicht kunt voorkomen is het van belang om te kijken waarom kinderen op momenten last hebben van driftbuien of woedeaanvallen. Meer inzicht in deze achtergrond maakt dat wij misschien als ouders iets begripvoller hier tegenover staan en met een al wat langere adem de situatie aan kunnen vliegen. Weet ook dat je gewoon niet elke driftbui kunt voorkomen. Het hoort er ook allemaal bij. Een driftbui past bij de ontwikkelingsfase van het kind. In en driftbui leren kinderen zoveel meer als wij denken. Driftbuien komen voor op elke leeftijd. Vaak hoe jonger het kind hoe vaker er een driftbui passeert. Bij jonge kinderen spreken we vaak van een driftbui terwijl we bij de wat oudere kinderen meer spreken over een woedebui. Jonge kinderen kunnen hun emoties nog niet goed reguleren waardoor de emoties er in alle heftigheid uit kunnen komen. Je kunt hierbij denken aan slaan, schoppen, hoofdbonken, duwen, trekken of schreeuwen. De ene drift of woedebui duurt lang de ander kort. Dit verschilt per kind.
Altijd op het verkeerde moment
Laat het nou toeval zijn dat de meeste drift of woede buien vaak voorkomen op momenten dat het gewoon echt niet uitkomt. In een supermarkt, wanneer je op tijd staat of wanneer je er gewoon geen energie voor hebt. Toeval? Nee kinderen voelen haarfijn aan wanneer jij als ouder minder flexibel bent. Wanneer ze voelen dat ze weinig in te brengen hebben is de toon snel gezet.
Waarom heeft mijn kind deze buien?
Om een driftbui bij je kind te voorkomen moet je goed kijken naar je kind. Vaak komen ze voor als een kind moe of hongerig is. Elk kind kiest zijn eigen aanpak tijdens de boze bui. Het ene kind vind het prettig vastgehouden te worden terwijl het andere kind dan juist nog bozer wordt, Belangrijk is dat je er hoe dan ook altijd gewoon bent voor je kind. Erken zijn gevoelens en geef aan dat je ze begrijpt. Boos zijn mag, maar slaan mag niet. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: Slaan doen we niet in dit huis of schreeuwen doet pijn aan mijn oren, dat vind ik niet prettig. Je geeft op deze manier duidelijk een grens aan, maar je wijst je kind niet af. Dit doe je wel bij bijvoorbeeld uitspraken als: Je mag niet gillen, je mag niet slaan en als jij slaat wordt ik boos. Deze afwijzingen maken een kind vaak nog veel bozer en kunnen het gedrag verergeren.
Weet dat het niet bewust is.
Weet dat je kind je niet bewust kwaad of pijn wil doen. Hij weet zich nu geen raad met zijn emoties en je heeft je nodig om deze emoties op de juiste manier te uiten.
Hoe bewaar ik de volgende keer mijn geduld?
Al die boosheid is niet altijd even makkelijk want boosheid van je kind kan ook boosheid bij jou oproepen. Het is de kunst om rustig te blijven. Kijk daarom ook altijd wat jou helpt om je kind nu het beste te kunnen ondersteunen in zijn heftige bui. Het is goed om even bewust stil te staan bij de situatie die bepaalde emoties bij je oproepen. Merk je bij jezelf op dat je boos, geïrriteerd of gefrustreerd raakt? Erken dan dat gevoel. Het is logisch dat dit bij jou ontstaat maar denk even rustig na voordat je daadwerkelijk besluit op te gaan treden. Je kunt nu bijvoorbeeld besluiten om rustig naar de kinderen toe te lopen en ze een keuze te bieden. Het is ook prima als je dit nodig vind met enige stemverheffing. Een functionele stemverheffing kan een oplossing zijn om aan te geven dat jou grens is bereikt.
Schreeuwen werkt averechts.
Je kunt ook je gevoelens onder woorden brengen richting je kind. Je kunt bijvoorbeeld zeggen:” je luistert niet naar me en dat maakt me boos. Maar ga zeker niet schreeuwen dit werkt vaak averechts. Probeer samen met je kind te bespreken hoe je dit zou kunnen oplossen. Accepteer dat deze buien bij de ontwikkeling van je kind horen en dat elke ouder hiermee te dealen heeft. Wees je bewust van het feit dat we de controle niet kunnen hebben over het gedrag van onze kinderen. Veel ouders voelen zich machteloos en vragen zich af waarom zij geen controle hebben over hun eigen kinderen. Vragen als wat doe ik fout, waarom luistert mijn kind niet en waarom heb ik geen gezag? Zie de ruzie met je kind niet als een machtsstrijd met als doel om te winnen. Maar probeer samen met het kind de energie op te brengen om te zoeken naar het gewenste resultaat.
Wat kan Jongbrein hierin voor mij betekenen?
In sommige situaties kan het helpen als een gezinscoach of kindercoach met je meekijkt. Jongbrein kind- en gezinscoaching kijkt samen met jou en je gezin naar een effectieve aanpak die bij jullie past. Nieuwsgierig? Neem gerust contact op voor een vrijblijvende kennismaking.
